Διαφορά ανάμεσα στο «κουράρω» (εφαρμόζω θεραπευτική αγωγή) και το «θεραπεύω

Η ερευνητική μου εργασία κοντά
στους σαμάνους μου ξεκαθάρισε πως υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στο
«κουράρω» (εφαρμόζω θεραπευτική αγωγή) και το «θεραπεύω». Η αγωγή λύνει
προβλήματα που έρχονται από έξω, όπως για παράδειγμα το μπάλωμα μιας σκασμένης
ρόδας, η φροντίδα ενός τσιμπήματος από φίδι ή η χημειοθεραπεία που εφαρμόζεται
για τον έλεγχο ενός όγκου. Μια τέτοια αγωγή δε βοηθά να αποφύγουμε τα καρφιά
στο δρόμο, το φίδι στο δάσος ή την αρρώστια που προκάλεσε τον καρκινικό όγκο.
Σε αντίθεση με αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει πολύ περισσότερα.

Μεταμορφώνει την ίδια τη ζωή μας
και παράγει -αν όχι πάντα, τουλάχιστον πολύ συχνά- μια σωματική ίαση. Έχω
βιώσει από κοντά πολλές ιατρικές αγωγές κατά τη διάρκεια των οποίων δεν επήλθε
καμία θεραπεία. Γνωρίζω επίσης παραδείγματα όπου επήλθε μεγάλη θεραπεία, όμως ο
ασθενής απεβίωσε. Η θεραπεία προκύπτει από την εμπειρία του απείρου. Κατά τη
θεραπεία μετράμε την επιτυχία με την αυξημένη ευεξία, μια νεοαποκτηθείσα
εσωτερική ειρήνη, με μια αύξηση της προσωπικής δύναμης και ένα αίσθημα σύνδεσης
με όλη τη ζωή.

Μερικές εβδομάδες μετά την
εμπειρία με την ιεραπόστολο άρπαξα μία πνευμονία στα βουνά κοντά στο Machu Picchu. Ένα ολόκληρο κουτί αντιβιοτικά δεν ήταν αρκετό να σταματήσει τη
λοίμωξη, ενώ οι κρίσεις βήχα δεν έλεγαν πια να σταματήσουν. Κάθε φορά που έβηχα
πάθαιναν κράμπες οι μύες της κοιλιάς μου. Πήγα στον Δον Αντώνιο με ισχυρούς
πόνους. Ο γέρος Ίντιο μου είπε να ξαπλώσω πάνω στο γούνινο χαλάκι που βρισκόταν
στα πόδια του κρεβατιού του. Ο ίδιος κάθισε πάνω από το κεφάλι μου και άρχισε
μια θεραπευτική τελετουργία για μένα. Αρχικά κάλεσε τις τέσσερις κατευθύνσεις
του ουρανού, μετά τον ουρανό και τη Γη. Ακολούθως άπλωσε τα χέρια του πάνω από
το κεφάλι του σαν να ήθελε να χωρίσει τον αέρα στα δύο, και μετά τα
ξανακατέβασε σιγά σιγά προς τα κάτω. Έμοιαζε σαν να τέντωνε το δέρμα μιας
αόρατης φούσκας. Επανέλαβε την κίνηση, όμως αυτή τη φορά τέντωσε την αόρατη
φούσκα προς τα εμπρός, σαν να ήθελε να με περιβάλει με αυτή. Αμέσως ένιωσα
ασφαλής και προστατευμένος. Οι σκέψεις μου ησύχασαν και περιήλθα σε μία
κατάσταση ακινησίας και σιωπής, την οποία μέχρι τότε γνώριζα μονάχα από το
διαλογισμό. Από πολύ μακριά μπορούσα να ακούσω τη φωνή του Δον Αντώνιο, που με
προέτρεπε να αναπνέω στον ίδιο ρυθμό με το δικό του. Ένιωσα πως η ανάσα μου
επιταχύνθηκε για να μπορεί να κρατήσει το τέμπο του. Μπορούσα να νιώσω πως τα
δάχτυλα του κινιόντουσαν αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού πάνω από το
λακάκι στο λαιμό και πως κατά την κίνηση αυτή τραβούσαν έξω μια κολλώδη ουσία
σαν το μαλλί της γριάς. Τα παρατηρούσα όλα αυτά εντελώς παράπλευρα, σαν να τα
βίωνε κάποιος άλλος ή σαν να τα έβλεπα σε όνειρο. Τίποτε από όλα αυτά δεν
διατάρασσε την εσωτερική μου ησυχία. Και τότε άρχισε το χέρι μου να συσπάτε
ανεξέλεγκτα. «Αυτή είναι η κακή ενέργεια που βγαίνει από το σύστημα σου», είπε
ο Δον Αντώνιο. «Μη φοβάσαι, απλά άφησε τα πάντα στη φυσική τους ροή.» Οι
συσπάσεις εξαπλώθηκαν τελικά μέχρι τον αριστερό μου ώμο, και από εκεί προς τα
κάτω, μέχρι το δεξί μου πόδι. Όλα αυτά συνέβαιναν δίχως να μπορώ να τα
επηρεάσω, σαν τους νευρικούς σπασμούς που έχει κανείς μερικές φορές πριν από
τον ύπνο, με τη διαφορά πως αυτές οι συσπάσεις δεν ελαττώνονταν αλλά αύξαναν σε
ένταση. Κάποια στιγμή όμως σταμάτησε έτσι απροειδοποίητα όπως ακριβώς είχε
αρχίσει, και αποκοιμήθηκα.

Όταν ξύπνησα και κοίταξα το ρολόι
μου, είχε περάσει σχεδόν μία ώρα. Ο Αντώνιο καθόταν ακόμη δίπλα μου κρατώντας
το κεφάλι μου στα χέρια του. Με ρώτησε πως αισθανόμουν. Ένωσα μέσα στο σώμα μου
και πρόσεξα πως δεν μπορούσα να το κουνήσω. Κατά πολύ περίεργο τρόπο αυτή η
παρατήρηση δεν με ανησύχησε ούτε στο ελάχιστο. Ένιωθα σαν να επέπλεα σε μια
ζεστή και ήρεμη λίμνη. Ο Αντώνιο άρχισε να κάνει μασάζ στο κρανίο μου και λίγα
μόλις λεπτά μετά μπορούσα να τεντώσω τα πόδια και τα χέρια μου και να καθίσω.
Είχα την αίσθηση σαν να κοιμήθηκα μια ολόκληρη νύχτα, και οι πόνοι στο στήθος
μου είχαν εξαφανιστεί. Ρώτησα τον Αντώνιο τι είχε κάνει. «Αυτό που έκανα
λέγεται hampe ή ενεργειακή
θεραπεία», εξήγησε. Πέρασες σχεδόν όλη την τελευταία ώρα στο άπειρο (την
απεραντοσύνη)», συμπλήρωσε χαμογελαστά, «όμως αυτή είναι μονάχα μια προσπάθεια
να το περιγράψουμε με λέξεις, διότι κανείς δεν μπορεί να παραμείνει για ένα
καθορισμένο χρόνο στο άχρονο».

Μου έκανε την «αγωγή» αυτή μονάχα
μία και μοναδική φορά, όμως ο βήχας μου σταμάτησε σχεδόν ακαριαία. Το
ανοσοποιητικό μου σύστημα εργαζόταν πλήρως και αισθανόμουν να είμαι στο δρόμο
της ίασης. Πολύ σημαντικότερη ήταν όμως η βαθειά θεραπεία που ξεπερνούσε κατά
πολύ μια επιτυχημένη «αγωγή». Μετά τη θεραπευτική τελετουργία ένιωθα
περισσότερη χαλαρότητα και καθαρότητα, που μπορώ να περιγράψω μονάχα σαν
κατάσταση χάριτος, συγχώρεσης και ευλογίας, που με συνόδευαν για χρόνια
ολόκληρα μετά. Είχα νιώσει πως είναι όταν είμαι ελεύθερος από τις αλυσίδες που
με δένουν στο παρελθόν, στην τραυματική μου ιστορία, την ενοχή και την
μεταμέλεια μου, αλλά και στο μέλλον, με όλες τις ελπίδες και τις φοβίες μου.
Είχα γευτεί το αίσθημα της ειρήνης. Είχα διαπαιδαγωγηθεί να πιστεύω πως τέτοια
χάρη μπορεί να ληφθεί μονάχα μέσα από προσευχή και την γενναιόδωρη αγάπη του
Θεού.

«Δεν χαρίζω σε κανέναν χάρη ή
κάτι τέτοιο», εξήγησε ο Δον Αντώνιο γρήγορα. «Απλά ανοίγω έναν ιερό χώρο, μέσα
στον οποίο μπορείς να βιώσεις το άπειρο. Την κυρίως εργασία την έκανες εσύ ο
ίδιος.» Μου εξήγησε πως είχε δημιουργήσει έναν ιερό χώρο, μέσα στον οποίο
συμβαίνει η θεραπεία. Η ενέργεια αυτού του χώρου και η βοήθεια φωτεινών
οντοτήτων από τον κόσμο του Πνεύματος μου έδωσαν τη δυνατότητα να θεραπεύσω τον
εαυτό μου.

Κατανόησα πως ο δρόμος του
σαμάνου, είναι ένα μονοπάτι δύναμης, όπου έχει κανείς να κάνει με τις ίδιες τις
δυνάμεις του Πνεύματος. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι για μονοπάτι
δύναμης. Κατά τη χριστιανική μου διαπαιδαγώγηση είχα μάθει να προσεύχομαι και
μπορούσα να λέω αλάνθαστα τις βραδινές μου προσευχές. Αργότερα είχα ασχοληθεί
εντατικά με το διαλογισμό. Η προσευχή και ο διαλογισμός αποτελούν ακόμη και
σήμερα σημαντικές πρακτικές της ζωής μου. Όμως το μονοπάτι της δύναμης είναι
διαφορετικό. Απαιτεί την άμεση εμπειρία του Πνεύματος εντός του δικού του
χώρου, του απείρου. Εξαιρετικές θεραπείες συμβαίνουν όταν συνδεόμαστε με τις
γεμάτες δύναμη ενέργειες του φωτεινού κόσμου. Σε αυτή τη διαδικασία αφαιρείς
την ταυτότητα του χωριστικού Εαυτού και βιώνεις την άπειρη ενότητα με το
Δημιουργό και τη Δημιουργία.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που έμαθα
από τον ινδιάνο μέντορα μου και που εκλέπτυνα με τη βοήθεια του, είναι
πανάρχαιες πρακτικές για τη δημιουργία ιερών χώρων, μέσα στους οποίους μπορούν
να συμβούν θαύματα. Σου δίνουν τη δυνατότητα να περάσεις στο χώρο της
αιωνιότητας και να βιώσεις τη φώτιση σε μια άχρονη στιγμή. Όταν εισερχόμαστε
στο χώρο του απείρου, το παρελθόν και το μέλλον εξαφανίζονται και υπάρχει
μονάχα το Εδώ και Τώρα. Δεν συνδεόμαστε πλέον με τα τραυματικά γεγονότα του
παρελθόντος και το μέλλον μας δεν καθορίζεται πλέον από την μέχρι τότε πορεία
μας. Όχι πως το παρελθόν σβήνει με μαγικό τρόπο. Οι απώλειες ωστόσο, ο πόνος
και η λύπη που βιώσαμε δεν καθορίζουν πλέον αυτό που είμαστε, αλλά αποτελούν
απλές αναμνήσεις. Αναγνωρίζουμε πως δεν είμαστε η ιστορία μας. Εκτός αυτού το
άπειρο θρυμματίζει την ψευδαίσθηση της αρρώστιας, της ηλικίας και του θανάτου.
Δεν πρόκειται απλά για μία ψυχολογική ή πνευματική διαδικασία - κάθε κύτταρο
του σώματος μας συμμετέχει σε αυτό και αλλάζει. Δίνεται ελεύθερη ροή στο
ανοσοποιητικό μας και η σωματική και συναισθηματική θεραπεία συμβαίνουν σε ένα
επιταχυμένο επίπεδο. Τα θαύματα γίνονται καθημερινότητα και οι αυτόματες
ιάσεις, αυτά τα μυστήρια γεγονότα που προκαλούν τόση σύγχυση στη σχολική
ιατρική, δεν αποτελούν πλέον κάτι το ιδιαίτερο. Λαμβάνει χώρα μια πνευματική
απελευθέρωση ή φώτιση (illumination). Κατά την
παρουσία του απείρου μπορούμε να βιώσουμε τι ήμασταν πριν τη γέννηση μας και τι
θα είμαστε μετά το θάνατο μας.

Ωστόσο δεν πρέπει να συγχέουμε το
άπειρο με την αιωνιότητα. Αιωνιότητα σημαίνει ένα δίχως τέλος αριθμό ημερών.
Είναι συνδεμένη με το χρόνο, το γήρας και το θάνατο. Το άπειρο βρίσκεται
μπροστά από το χρόνο και υπάρχει πριν καν ο χρόνος δημιουργηθεί. Και επειδή το
άπειρο δε γεννιέται ποτέ, δεν μπορεί και να πεθάνει. Ο άπειρος Εαυτός μας είναι
πέρα από τη ζωή και το θάνατο και ποτέ δεν εισέρχεται εντός του ρεύματος του
χρόνου. Δε γεννήθηκε μαζί με το σώμα μας και δεν πεθαίνει μαζί του. Εντός του
απείρου αφήνεις το γραμμικό χρόνο και εισέρχεσαι στο ιερό. Επειδή ακριβώς δεν
ταυτίζεσαι πλέον μόνο με το χρόνο και άρα με μια φυσική μορφή, που γερνά και
πεθαίνει, ο θάνατος χάνει στο τέλος των ημερών μας το φοβερό του
χαρακτηριστικό. Αυτή η κατάσταση της απελευθέρωσης είναι ο πυρήνας πολλών
μυστικιστικών παραδόσεων του κόσμου. Οι σαμάνοι ανακάλυψαν πολλές πρακτικές
μεθόδους για να κατακτούν αυτό το στόχο. Ο μέντορας μου γνώριζε πως η φωτεινή
του φύση δεν έπαυε ποτέ να υπάρχει. Όλοι μας θα θέλαμε πολύ ευχαρίστως να
πιστεύουμε πως αυτό είναι αλήθεια, όμως πολύ λίγοι το γνωρίζουν με μια τέτοια
αταλάντευτη βεβαιότητα. Δεν αρκεί να διαβάσει κανείς σε ένα βιβλίο γι'αυτό. Ο
Αντώνιο εξήγησε κάποια στιγμή, πως για το σαμάνο υπάρχει μια σημαντική διαφορά
ανάμεσα στην πληροφορία και την αληθινή γνώση. Όποιος κατέχει μια πληροφορία,
γνωρίζει για παράδειγμα πως το νερό αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου και ένα
άτομο οξυγόνου. Όποιος όμως κατέχει αληθινή γνώση γνωρίζει τη φύση του νερού με
τόση ακρίβεια, που μπορεί να φέρει

βροχή.

Στο πέρασμα των χρόνων ο Δον
Αντώνιο κι εγώ αναπτύξαμε και εκλεπτύναμε τη δια

διαδικασία φώτισης (illumination), που βασίζεται σε μια πρακτική
θεραπείας, η οποία είχε σχεδόν ολοκληρωτικά καταστραφεί από την εκκλησία και
τους κονκισταδόρες. Η διαδικασία φώτισης μας ανοίγει την πύλη στο άπειρο και
μας δροσίζει στην Πηγή που γεννά και συντηρεί ολόκληρη τη ζωή. Αν απλά άνοιξες
το καλάμι σου, δεν χρειάζεσαι κάποια θεϊκή αποκάλυψη. Καθαρίζεις απλά την πληγή
και κολλάς ένα τσιρότο πάνω της. Αν όμως το ανοσοποιητικό σου σύστημα δε
λειτουργεί πλέον επαρκώς, ή αν ο άνθρωπος που αγαπάς απειλείται από μία
θανατηφόρα αρρώστια, ή αν επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά το ίδιο επίπονο σχήμα
ζωής, τότε είναι ίσως η ώρα, να κοιτάξεις πέρα από το συγκεκριμένο και
περιορισμένο και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να λάβεις μια θεραπευτική μέθοδο,
η οποία βασίζεται στην άμεση εμπειρία του απείρου.

Alberto villoldo "shaman healer sage"